|
| Zobacz poprzedni temat :: Zobacz następny temat |
| Autor |
Wiadomość |
Skubert
Dołączył: 17 Lut 2007
Posty: 216
Przeczytał: 0 tematów
Skąd: Ożarowice
|
 Wysłany: Wto 20:42, 03 Mar 2009 Temat postu: [How-To]Pingwiny nie gryzą |
|
|
Pingwiny nie gryzą (Linux dla opornych)
Uwaga!
Jeśli boisz się robić czegokolwiek w swoim komputerze, lub nie zamierzasz zmieniać systemu - nikogo nie naciskam, chcę tylko, by osoby, które chcą poczynić ten krok miały pełny obraz sytuacji i wiedziały co muszą zrobić i na co się przygotować.
Jeśli zdecydowaliście się na przesiadkę (lub tylko próbę), to najpierw przeczytajcie raz, po czym dobiero zacznijcie majstrować
Wszelkie uwagi są zaznaczone kolorem brązowym, a polecenia, które należy wklepywać w terminalu w kodzie
Pisząc to How-To chcę by niektórzy użytkownicy tego forum przekonali się, że istnieje inny niż Windows (ewentualnie Mac OS X) świat, w którym nie trzeba płacić za oprogramowanie, a wirusy praktycznie nie występują (ale o tym później) - świat Wolnego i Otwartego Oprogramowania (WiOO). Wiem, że brzmi to jak opis filmu Science Fiction, ale taka jest prawda, a nie chcę tu pisać przydługich wstępów, których i tak nikt nie czyta, więc przejdźmy do treści.
Spis treści:
1. Omówienie systemu GNU/Linux (wprowadzenie).
2. Testy i wprowadzenie do systemu (X)(K)Ubuntu.
3. Partycjonowanie dysku.
4. Instalacja Xubuntu 8.10 obok lub zamiast Windowsa.
5. Przygotowanie systemu do codziennej pracy (koniguracja).
6. Aplikacje Windowsowe.
7. Podsumowanie
Omówienie systemu GNU/Linux (wprowadzenie)
GNU/Linux (bo to jest poprawna nazwa) to nazwa jądra systemu operacyjnego. Nazwana tak od imienia twórcy - [link widoczny dla zalogowanych], potoczna nazwa dystrybucji systemu operacyjnego GNU/Linux, natomiast samo jądo nazywa się Kernelem.
Każda dystrybucja posiada kernel (jądro) Linuksa i pakiet programów. W wielu dystrybucjach znajdują się także tzw. menedżery pakietów, które pozwlają na szybką i sprawną instalację wielu programów znajdujących się w repozytoriach.
Co to jest GNU?
GNU jest to system operacyjny złożony wyłącznie z Wolnego Oprogramowania. Dla chętnych - [link widoczny dla zalogowanych].
Najpopularniejsze dystrybucje:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Co to są środowiska graficzne?
Środowiskiem graficznym nazywamy grupę programów, które pozwalają na podstwowe działania na komputerze (uruchamianie programów, poruszanie się po katalogach) w trybie graficznym.
Najpopularniejsze z nich to:
GNOME
KDE 4
XFCE
LXDE - najmłodsze środowisko
Dwa pierwsze to najpopulaniejsze środowiska graiczne w systemach Linuksowych, niestety ostatnio rozrosły się i pożerają mnówstwo zasobów, natomiast XFCE i LXDE to lekkie, celujące w użytkowników ze starszym sprzętem lub tych, którzy nie chcą mieć ociężałego, powolnego systemu.
Oczywiście istnieją inne środowiska, jak chociażby bardzo lekki Fluxbox, jednak są one w większości nastawione na minimalizm, więc pulpit nie występuje jako miejsce do składowania ikon, a jako miejsce na któym pojawiają się programy. Pasek zadań ma jedynie opcje zegarka, przełącznika wirtualnych pulpitów i typowego paska z otwartymi programami. Menu jest pod prawym przyciskiem myszki.
Zainteresowanych odsyłam do wujka Googla.
Uwaga!
Linux ma problem z obsługą pewnej ilości sprzętu. Jest to spowodowane tym, iż producenci dosłownie "olewają" alternatywne systemy operacyjne i koncentrują się na Windowsie z uwagi na jego popularność.
Z każdym nowym kernelem sprawa ulega zmianie. W Ubuntu 8.04 musiałem sam kompilować Ndiswrappera, by móc korzystać z karty WiFi. W 8.10 sterownik jest już wkompilowany.
[link widoczny dla zalogowanych].
Jeśli jakielkolwiek części twojego komputera nie ma na tej liście, a bez niej nie możesz się obejść. Możesz spróbować zainstalować Linuksa obok Windowsa, lub dać sobie spokój.
Testy i wprowadzenie do systemu (X)(K)Ubuntu
Na potrzeby tego poradnika wybrałem system Ubuntu i jego najpopularniejsze oficjalne pochodne, Kubuntu i Xubuntu, za chwilę wyjaśnimy o co chodzi. Ubuntu jest to dystrybucja oparta na Debianie GNU/Linux. Jest to najpopularniejsza i jedna z "najprostszych" dystrybucji Linuksowych, gdyż można w niej większość ustawień "wyklikać", za co jest często krytykowana przez użytkowników innych dystrybucji.
Ubuntu domyślnie zawiera środowisko graficzne GNOME.
Kubuntu - KDE 4
Xubuntu - XFCE
Sam osobiście, pomimo, iż mój komputer nie należy do słabszych wybrałem Xubuntu, gdyż XFCE jest ładne, a poza tym zżeranie RAMu to jedna z ról Windowsa 
Zakładam, że nie posiadacie supernowoczesnegomegaszybkiegoiwypasionego komputera, więc oprę się na Xubuntu (którego sam posiadam) w wersji 8.10.
Ubuntu, Kubuntu i Edubuntu można zamówić z dostawą do domu (orygialne płyty + 4 naklejki do Ubuntu), jednak Xubuntu na razie nie można (i nie zanosi się by można było), więc musimy samodzielnie ściągnąć i wypalić:
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Jeśli już ściągniemy, to musimy mieć czym wypalić. Jeśli nie posiadasz dodanego do np. nagrywarki pakietu Nero, to ściągnij ten program: [link widoczny dla zalogowanych].
Włóż czystą płytę CD do nagrywarki.
Uruchom Infra Recorder i wybierz menu Polecenia, a następnie Nagraj obraz.
Wybierz obraz płyty Xubuntu, który ściągnąłeś/ściągnęłaś.
W oknie, które się otworzy kliknij OK.
Po zakończeniu tego procesu powinna wysunąć się tacka z płytą, możesz ją zamknąć z powrotem, nie wyjmując płyty.
Teraz zajmiemy się ustawianiem BIOSu:
Jeśli po zrestartowaniu komputera z płytą w napędzie CD/DVD ponownie włączy się Windows znaczy to, iż nie mamy włączonego bootowania z napędu CD/DVD, lub jest on "niżej" w hierarchii niż Dysk twardy.
Znów więc resetujemy komuter i na samym początku na dole ekranu powinien pojawić się napis "Press Del to enter setup" lub "Press 12 to enter setup". W niektórych modelach BIOSu są inne klawisze zo to odpowiedzialne. Najpopularniejsze są te dwa.
W tym momencie wciskamy Delete, F12 lub inny klawisz o, który prosi nas BIOS. Innym sposobem, który czasem działa jest uderzenie głową w klawiaturę (nie mogłem się powstrzymać, musiałem to napisać), jednak nie ponoszę odpowiedzialności za szkody wynikłe z tego tutułu (ból głowy, zniszczenie klawiatury).
Jeśli operacja powiedzie się sukcesem po chwili pojawi się przed nami niebieski ekran z żółtymi napisami po angielsku.
Wchodzimy w "Advanced BIOS features" (kieujemy klawiszami strzałem, a zatwierdzamy ENTERem):
[link widoczny dla zalogowanych]
Zobaczymy taką listę kolejności bootowania komputera:
[link widoczny dla zalogowanych]
Klikamy ENTERem na którekolwiek z trzech pól i otrzymujemy listę urządzeń. Znów sterujemy strzałkami góra dół i zatwierdzamy ENTERem. Najczęściej domyślnie jest Floppy, Hard drive, CDROM. Zmienimy to na CDROM, HardDrive, Floppy, bo w dzisiejszych czasach rzadko bootujemy DOSa z dyskietki
UWAGA!
Czasem napęd CD/DVD nazywa się inaczej niż CD-ROM (zwłaszcza gdy mamy więcej niż jeden w komputerze). Należy wtedy poszukać nazwy modelu naszej nagrywarki/napędu.
Następnie po zmianie wychodzimy z powrotem do menu głównego (Esc) i wchodzimy w "Integrated Peripherals".
[link widoczny dla zalogowanych]
Jeśli mamy klawiaturę na złączu USB zmieniamy "USB Keyboard Support" na Enabled, jeśli nie wiemy na jakim złączu mamy klawiaturę też zmieniamy, bo przezorny zawsze...
[link widoczny dla zalogowanych]
Teraz znów wracamy do menu głownego (Esc) i naciskamy F10 by zapisać zmiany. W otwartym okienku wpisujemy "Y" i naciskamy ENTER. Komputer wystartuje od nowa i powinno pojawić się nam menu startowe płyty Xubuntu.
Pojawi się menu wyboru języka. Za pomocą strzałek na klawiaturze wybieramy Polski i zatwierdzamy ENTERem. Następnie klikamy ENTER i idziemy z psem na spacer (ewentualnie idziemy z psami lub możemy iść do kuchni zobić herbatę/kawę/sok (niepotrzebne skreślić lub coś dopisać)).
Gdy już wrócimy powinniśmy zobaczyć taki obrazek:
[link widoczny dla zalogowanych]
(obrazek z oficjalnej strony, u was i mnie się będzie trochę różnić).
Prawdopodobnie będzie wam chodzić wszystko (poza aplikacjami Windowsowymi, ale tym się zajmiemy po instalacji), jeśli nnp. ni będzie chodzić internet - cóż mówiłem, zeby sprwdzić, czy komponenty są wspierane.
W tym momencie możemy bawić się systemem ile wlezie. Nawet jak coś zepsujemy, to wystarczy komuter zresetować (znowu iść z psem (psami) na dwór) i od nowa się bawić. Nic się nie stanie.
Partycjonowanie dysku
Jeśli nie chcemy, by Windows, jego partycje i wszystko co na nich jest zniknęło, należy się trzymać określonych zasad.
W czasie gdy mamy włączony system LiveCD (czyli z płyty) wybieramy Applications -> System -> Partition editor.
[link widoczny dla zalogowanych]
Pojawia się okno programu partycjonującego. U was będzie ono wyglądało inaczej niż u mnie, gdyż ja już mam dysk podzielony na partycje dla Windowsa i Xubuntu,a wy macie tylko Windowsowe NTFSy lub Fat32-ki.
[link widoczny dla zalogowanych]
Teraz trochę o "szkołach" partycjonowania. Linux działa na partycjach ext3 (najczęściej, chociaż można go również zainstalować na ext2, ReiserFS, XFS i JFS - po więcej informacji odsyłam do wujka googla lub cioci wikipedii) i właśnie na systemie ext3 go zainstalujemy.
Xubuntu potrzebuje do instalacji ~2,5GB miejsca na dysku.
Systemy UNIXowe obsługują również inne tzw. punkty montowania, które są przez system widziane jako katalog w systemie plików.
Najczęściej robi się osobną partycję na /home, czyli katalog domowy użytkowników. Dzięki temu nawet po ponownej instalacji, jeśli nie sformatujemy partycji /home nasze pliki i ustawienia wszelkich aplikacji zastaną na swoim miejscu.
Teraz będzie o SWAPie, czyli części dysku, która będzie wykorzystywana jak pamięć RAM, gdy tej zabraknie.
W czasach, gdy ilość pamięci RAM była mniejsza niż 512 MB mówiło się, żeby ilość SWAPu była dwukrotnością ilości zamontowanej w komputerze pamięci RAM, czyli jeśli mieliśmy 256 MB RAMu, to należało zrobić 512 MB SWAPu. Teraz, gdy normalnością jest 2 GB wogóle odchodzi się od stosowania pamięci wymiennej (SWAPu) lub tworzy się 512 MB lub mniej.
Najpopularniejsze szkoły partycjonowania:
Dla dysku 160 GB - 30 GB na Linuksa:
* 10 GB - / - czyli główna partycja (odpowiednik C:/ w Windowsie
* 20 GB - /home - partycja na katalogi użytkowników
* 512 MB - swap - partycja wymiany
* reszta na Windows
Tak mam ja spartycjonowany dysk.
Możecie również pokombinować samemu z partycjami, ale z własnego doświadczenia - około 5 GB na / w Xubuntu daje mniej-więcej komfortową pracę, ale polecam dać trochę więcej (~7 GB).
Aby spartycjonować dysk nie trzeba wcale usuwać partycji Windowsowych.
Zapewne zauważyliście na tym podglądzie, który pokazuje jak są "ułożone" partycje, że część prostokąta symbolizującego daną partycję jest zaznaczona na żółto, a reszta jest biała. Otóż ta część zaznaczona na żółto prezentuje zajęte miejsce na danej partycji.
Aby zmienić rozmiar jakiejś partycji (polecam usunąć ~5-15 GB (jeśli się da oczywiście) z każdej) klikamy na nią prawym przyciskiem myszy i wybieramy opcję Resize/Move.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
W nowootwartym okienku widzimy podgląd partycji i trzy pola tekstowe.
Możemy zmienić rozmiar partycji przeciągając jeden z boków prostokąta "na oko", lub użyć pól tekstowych. W drugim od góry (i od dołu też  ) jest jej rozmiar w Megabajtach. Zmniejszmy daną wartość np. o 10000 (czyli o 10GB) a program sam wpisze w pierwsze pole 10000 (należy pamiętać, że 10000MB to nie jest równo 10 GB, bo 1GB nie jest równy 1000 MB, tylko 1024). Ostatnie pole zostawiamy puste i klikamy na przycisk Resize/Move.
Powtarzamy powyższe czynności, aby uzyskać odpowiednią ilość miejsca.
Tutaj zaznaczę, że pierwsze pole to ilość wolnego miejsca przed partycją, którą zmniejszamy, a ostatnie - za, więc jeśli mamy 2 partycje możemy na pierwszej wykonać operację zmniejszania tak, by wolne miejsce powstało za tą partycją, a na drugiej przed, bo jeśli są dwa "puste miejsca" to nie da się ich połączyć.
Następnie klikamy na wolne miejsce i wybieramy New partition.
W oknie, które się pojawiło ustawiamy wielkość partycji i na liście wyboru z prawej zmieniamy ext2 na ext3.
Powtarzamy to dla partycji SWAP, tyle, że ustawiamy wielkość na 512MB-1 GB i system plików na linux-swap. Jeśli zdecydowaliśmy się na stworzenie partycji /home to na pozostałym wolnym miejscu tworzymy partycję tak samo jak tę pierwszą.
Nic więcej nie ustawiamy, tylko zapisujemy zmiany w partycjach za pomocą zielonego ptaszka () i idziemy na długi spacer ponieważ zmiana rozmiaru partycji zajmuje wiele czasu.
Instalacja Xubuntu 8.10 obok lub zamiast Windowsa
Na początku powiem, że instalacja Ubuntu niczym się nie będzie różnić, gdyż oba środowiska graiczne opierają się o te same biblioteki (dzięki temu tematy i ikony są wymienne) - GTK+ 2.0.
KDE opiera się o bibliotekę Qt, więc programy, również będą inne.
Xfce, bo to środowisko zostało użyte w Xubuntu, to stosunkowo lekkie (uruchomi się bezproblemowo na maszynie z ilością pamięci mniejszą niż 256MB RAM), sam niedługo będę testował na komputerze rodziców (chociaż opory już są) właśnie z 256MB.
Najnowsza stabilna wersja 4.4.3 umieszczona w Xubuntu 8.10 pozwala na pracę podobną jak w systemie Windows.
Od wersji 8.04 udostępniono nowy tryb instalacji. Zamiast ładować całe środowisko i wszelkie programy można uruchomić instalację w trybie okienkowym bez ikon, pasków itp. Obniża to zapotrzebowanie na moc obliczeniową komutera, więc rzeczona trwa krócej. Właśnie na tym trybie oprę się w tym poradniku.
Wkładamy płytkę i restartujemy komputer.
Gdy załaduje się ekran startowy wybieramy język i zaznaczamy opcję Instalacja Xubuntu.
[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]
Po zakończeniu ładowania zamiast pulpitu zobaczymy czarny ekran z jednym otwartym oknem.
[link widoczny dla zalogowanych]
Właśnie zaczęliśmy instalować system Xubuntu 8.10. Cała instalacja jest podzielona na 7 etapów zbierania informacji i właściwą instalację.
Etap drugi to wybór miejsca zamieszkania,a więc i strefy czasowej.
[link widoczny dla zalogowanych]
Etap trzeci to wybór układu kawiatury (wraz z okienkiem, w którym możemy przetestować ten, który właśnie wybraliśmy).
[link widoczny dla zalogowanych]
Kolejny etap jest najważniejszy w całym procesie instalacji. Jest to ustawianie partycji.
[link widoczny dla zalogowanych]
W poprzednim rozdziale opisałem sposób w jaki należy partycjonować dyski, by nie stracić danych i zachować Windowsa.
Wybieramy opcję Ręcznie.
Otwiera nam się menedżer partycji. Zaznaczamy partycje ext3, które stworzyliśmy w poprzednim rozdziale i klikamy przycisk Modyfikuj partycje.
Otwiera się okienko, w którym znów w liście po prawej wybieramy ext3, zaznaczamy format i w liście punkt montowania wybieramy / dla głównej partycji systemowej, dla /home - /home, a dla /swap nic, bo nic nie można. Ponadto, jeśli chcemy mieć partycje Windowsowe zamontowane (tzn. będziemy z nich mogli korzystać) to zaznaczamy każdą po kolei i ustawiamy w liście po prawej NTFS (lub Fat32, jeśli taki system jest na niej) pomijamy checkbox Formatuj i w liście punkt montowania wybieramy inne (czy jakoś tak) i wpisujemy /media/C i tak dalej (możemy wpisać np. /media/windowsowy1, to co wpiszemy zależy od nas (powinno być w /media, więc to zostaje)).
Zatwierdzamy zmiany i dajemy dalej.
[link widoczny dla zalogowanych]
W tym okienku wpisujemy jak się nazywamy, nasz nick, hasło i nazwę komputera.
Przykładowe:
Twoje imie: Piotr
Nick: skubert (musi być z małej)
Hasło: chaslo | Powtórz hasło: chaslo
Nazwa komputera: komputer (domyślnie jest nasz_login-desktop, ale np. ja mam xdesk, więc to co wpiszemy zależy od naszej inwencji (nie mogą występować polskie znaki i wielkie litery, nie powinna być zbyt długa) jest to tak zwana nazwa hosta, więc np. w terminalu mamy nasz_nick@nazwa_hosta).
Gdy już ustawimy tak jak chcemy klikamy Dalej.
[link widoczny dla zalogowanych]
Możemy tu zaimportować ustawienia z istniejących już systemów operacyjnych.
Ja zawsze pomijam ten krok i daję dalej.
[link widoczny dla zalogowanych]
Tutaj sprawdzamy kilka razy poprawność tego co mamy wpisane.
Jeśli jesteśmy pewni, że wszystko jest OK klikamy Zainstaluj.
Pojawia się pasek instalacji, a my możemy po raz kolejny iść z psami na dwór.
Po około 20-40 minutach (zależy od taktowania procesora i ilości zainstalowanej pamięci RAM) instalacja się kończy, a my zostajemy poproszeni o wybranie dysku na którym zostanie zainstalowany bootloader.
Standartowe ustawienia powinny być dobre. Instalator zapyta jeszcze, czy chcemy mieć Windowsa do wyboru przy uruchamianiu, oczywiście zaznaczamy Tak i kończymy pracę z systemem LiveCD odpowiadając na pytanie postawione nam przez instalator.
Przygotowanie systemu do codziennej pracy (konfiguracja)
Czy wspominałem już, że po instalacji otrzymujemy ststem zdatny do pracy? Nie? To teraz to mówię:
Właściwie już po instalacji Xubuntu nadaje się do użytkowania, lecz warto poświęcić nieco czasu na konigurację.
Neostrada
Jeśli korzystacie z usług Neostrady lub innego ISP (dostawcy internetowego), który dostarcza modem na USB prawdopodobnie po instalacji nie zostanie wykryte połączenie sieciowe. Aczkolwiek nie trzeba panikować, ponieważ dzięki Społeczności powstał program UbuDSL (ręcznie też można to wykonać, ale po co?).
Uwaga!
Korzystam z internetu poprzez ADSL, ale dzielonego na ruterze, więc problemu nie mam, bo adres IP jest przydzielany poprzez DHCP, a funkcję modemu przejmuje ruter.
Wchodzimy na stronę [link widoczny dla zalogowanych] (spod Windowsa na ten przykład) i postępujemy według tego co pisze na podstronie Informacje. W razie problemów sprawdzamy w FAQ, lub kierujemy się na [link widoczny dla zalogowanych].
Polski słownik w Firefoxie
Pierwsze co rzuca się w oczy, to fakt iż w Firefoxie nie ma polskiego słownika sprawdzania pisowni.
Aby to wyeliminować (i mieć Polski słownik w przeglądarce) wchodzimy na tą stronę: [link widoczny dla zalogowanych], klikamy Dodaj do programu Firefox, następnie Akceptuj i instaluj, pojawia się okienko ściągania dodatku, gdy ściąganie dojdzie do końca zamykamy przeglądarkę i uruchamiamy ją ponownie.
Wchodzimy na Terierkowo i klikamy odpowiedz przy dowolnym temacie.
W polu odpowiedzi wpisujemy dowolne polskie słowa (np. chrząszcz), jeśli Firefox podkreśli nam to słowo jako błąd klikamy na nie prawym klawiszem myszki wybieramy podmeny Języki i zaznaczamy Polski.
W porównaniu z oryginalnym w tym mamy możliwość zamiany słowa na poprawne (również za pomocą prawego przycisku myszki), lub dodania jakiegoś słowa do słownika.
UWAGA!
Od tego momentu możemy używać mojego skryptu instalującego kodeki i inne programy. Jeśli chcecie się nauczyć jak korzystać z konsoli zapraszam do lektury, jeśli idzienie na łatwiznę to zapraszam do pobierania paczki ze skryptem: [link widoczny dla zalogowanych]
Spolszczamy aplikacje
Jeśli instalowaliśmy Xubuntu z dostępem do Internetu mamy całe Xfce po polsku, jednak środowisko to bazuje na aplikacjach GNOME, które spolszczone nie są. Aby to naprawić otwieramy konsolę (tak, tak trzeba to czasem robić, aczkolwiek jest to nieskomplikowane) (ja mam aktywator xterm na panelu, ale łatwiej będzie wejść w Menu Xfce->Aplikacje->Terminal) po otwarciu uzyskujemy ten straszny czarny ekran z białymi literkami w którym wpisujemy te straszne i długie polecenia. Wpisujemy w nim: | Kod: | | sudo apt-get install language-pack-gnome-pl |
po czym musimy wpisać hasło (wpisujemy to samo co przy logowaniu, ale nie widać jak je wpisujemy) i na koniec na pytanie czy na pewno zainstalować wpisujemy t i ENTER.
Instalujemy Javę, Flasha i inne kodeki
Aby zainstalować Javę, Flasha i resztę kodeków w terminalu wpisujemy: | Kod: | | sudo apt-get install xubuntu-restricted-extras w32codecs flashplugin-nonfree |
Obsługa formatu rar i 7zip
Domyślnie file-roller (czyli "rozpakowywacz") nie ma zaimplementowanej obsługi plików .rar i .7z, a są to bardzo często spotykane formaty (w szczególności rar). Rozwiązanie? Otwieramy terminal (jak wyżej) i wklepujemy (zapomniałem powiedzieć, że wystarczy zaznaczyć tekst, otworzyć terminal i kliknąć środkowym klawiszem myszki (kółkiem) co skopiuje tekst w wybrane miejsce) to:
| Kod: | | sudo apt-get install p7zip-full |
Znów potwierdzamy najpierw wykonanie czynności z uprawnieniami administratora (hasłem), a potem zatwierdzamy instalację pakietu titerką T (ewentualnie Y).
Zmieniamy wygląd systemu
Uwaga!
Samej zmiany nie wykonamy za pomocą skryptu, jednak tworzy on katalogi dla ikon i motywów.
Najpierw wchodzimy do katalogu domowego (od teraz będę używał tego właśnie zwrotu, a oznacza on katalog w którym trzymane są pliki i konfiguracja użytkownika (/home/nazwa_użytkownika, czyli w moim przypadku /home/skubert), używa się także ~ i nazwy katalog użytkownika, tylda (~) to twój katalog domowy),klikamy prawym przyciskiem myszki i wybieramy Nowy folder. W otwartym okienku wpisujemy .icons. Potem powtarzamy tę czynność tyle, że tworzymy katalog .themes.
Jeśli użyliście mojego skryptu, to możecie pominąć ten krok, gdyż foldery są już utworzone za pomocą skryptu.
Teraz wchodzimy na stronę [link widoczny dla zalogowanych] na której możemy sobie ściągnąć tematy i ikony (ikony warto śćiągać ze strony [url=http:gnome-look.org]GNOME-Look[/url], gdyż i tak działają, a jest większy wybór).
Po obramowania okien (czyli pasek i przyciski zamykania, minimalizacji okna) wchodzimy (na XFCE-Look) w kategorię Themes->Xfce, a tematy wyglądu systemu w Themes->GTK 2.x.
Ikony będą w Icons (na XFCE-Look) lub Icons->Icon Themes na GNOME-Look.
Wskazówka: aby zobaczyć ukryte katalogi (z kropką na początku) naciskamy Ctrl+H, by je ukryść tak samo.
Ikony pakujemy do katalogu .icons, a tematy do .themes, następnie rozpakowujemy (prawym na archiwum (plik z rozszerzenie .zip, .tar.gz, .tar, .bz2 itp.)), a archiwa możemy wyrzucić (dilejtem).
Następnie z Menu Xfce (zaraz zajmiemy się również i paskiem) wybieramy Ustawienia->Ustawienia, a w Menadżerze ustawień Xfce wybieramy Menedżer okien i wybieramy styl obramowania (ja od siebie polecam RedmontXP (jeśli ktoś jest uzależniony od XPkowskiej Lunu) lib Wallis, które jeż jest lekko Windowsowe, a ma pełną możliwość konfiguracji).
Większość ściąganych styli obramowań nie ma możliwości ustawienia ikon na pasku. Ja posłużę się stylem Wallis, by pokazać jak to ustawić.
Na początku przeciągamy przycisk z "plusem" do dolnego pola. Osobiście wolę "zwijanie" programów do samej tylko belki, a do minimalizacji korzystam z paska, jednak można zostawić zwijanie (na belce jest to strzałka do góry. Najlepiej swoje ustawienie dopasować metodą organoleptyczną.
By ustawić styl główny (GTK) w Menadżerze ustawień Xfce wybieramy Interfejs użytkownika, po otwarciu się okna ustawień interfejsu mamy do wyboru dwie zakładki. Na jednej są dostępne motywy GTK, a na drugiej ikony. Wybieramy je po prostu klikając na nie myszką. Tu też najlepiej sprawdzić, co najbardziej Wam pasuje.
Ustawienia paska systemowego.
Według mnie dwa paski są po prostu niewygodne, więc korzystam z jednego umieszczonego na dole.
Klikamy na górny pasek prawym przyciskiem myszki i wybieramy Dopasuj panel. Następnie w miejscu, gdzie mamy listę z napisem Panel 2 i przyciski obok, klikamy - i potwierdzamy usunięcia panelu.
Następnie zamykamy okno ustawień panelu i znów klikamy na panel (tym razem dolny) prawym i wybieramy Nowy element. W otwartym okienku mamy listę wszystkich apletów panelu, które po prostu przeciągamy na panel. Ja korzystam z ustawienia: Menu Xfce (ze zmienioną nazwą (prawym na przycism menu -> opcje _> wpisujemy nazwę nawet Start może być)) | Menu miejsca | 4 aktywatory (skróty do programów) | Lista okien (lista wszystkich otwartych okien) | Tacka systemowa (tak gdzie pokazują się ikony aplikacji działających w tle (jak skype)) | Kontrola głośności (w zasadzie nieprzydatna) | Pager (podgląd wirtualnych pulpitów (przydaje się do szybkiego przełączania się pomiędzy nimi) | Zegarek | Przycisk akcji (czyli zamknij). Jest to wygodne rozwiązania, aczkolwiek np. z menu miejsca można zrezygnować. Aby ustawić aktywator wrzucamy go do panelu (należy pamiętać, że przed lub za Listą okiwen, bo się skróci, a wolny obszar będzie niewykorzystany), po czym zamykamy edycję panelu klikamy prawym na aktywator prawym i wybieramy opcje.
W otwartym okienku wybieramy ikonę, wpisujemy nazwę i opis aktywatora i polecenie uaktywniające program (zwykle nazwa programu najprościej włączyć terminal i wpisać | Kod: | | apropos nazwa programu |
jeśli jest w bazie jakikolwiek program, który spełnia podane kryterium wyskoczą te (może być kilka), które je spełniają).
Pulpit. Jak zauważyliście na pulpicie macie nieużywane ikony w postaci np. Systemu plików. Klikamy prawym na pulpit (nie pamiętam jak jest domyślnie, ale jeśli otworzy się menu to wybierzcie Ustawienia->Ustawienia i w menadżerze wybieramy Pulpit zakładkę zachowanie i odznaczamy "ptaszki" przy Pokazuj menu pulpitu przy prawym kliknięciu i na dole przy file system.
Jeśli nie pokaże się menu pulpitu (to co na pasku), a menu pulpitu (nowy folder itd.) to wybieramy Ustawienia i mamy to samo.
By zmienić tapetę będąc na pierwszej zakładce wybieramy ikonkę paczki przypolu tekstowym i wybieramy obrazek, pod spodem możemy określić jak ma być wyświetlany (jak w Windowsie).
Komunikacja
Zapewne jako komunikatora używacie Gadu-Gadu i chcielibyście używać go również i w Linukjsie. Niestety GGNetwork "olewa" alternatywne systemy operacyjne (MacOSX też zresztą, chociaż, to i tak alternatywa dla Windowsa) i wydaje tylko wersję dla Okienek. Jednym z najpopularnienjszych komunikatorów obsługujących protokół GG dla Linuksa jest Polskie [link widoczny dla zalogowanych], jednak jest on oparty o biblioteki Qt, a nie chcemy przecież śmiecić systemu prawda?
Użyjemy więc wbudowanego w Xubuntu multikomunikatora Pidgina.
Aby go włączyć (polecam dodać aktywator do panelu, lub na pulpit, jeśli zdecydujecie się używać właśnie jego) wchodzimy w Menu->Sieć->Komunikator internetowy Pidgin. Przy pierwszym uruchomieniu pojawi się kreator konfiguracji konta. Jako protokół wybieramy Gadu-Gadu, a w pola poniżej wpisujemy numer i hasło.
Uwaga!
Nie korzystam z Pidgina, więc nie jestem pewien, ale w opcjach powinna być pozycja pozwalająca ściągnąć listę kontaktów z serwera.
Następny w kolejności jest Skype. Aby go zainstalowac wpisujemy | Kod: | | sudo apt-get install skype |
(nie jest instalowany za pomocą skryptu).
Aplikacje Windowsowe
Aby uruchamiać aplikacje przeznaczone dla Windowsa w Linuksie należy zainstalować pakiet [link widoczny dla zalogowanych]. Wine programem, który emuluje API Win32 dzięki, któremu możemy uruchomić większość programów dla Windowsa. Najczęściej wykorzystywany jest do uruchamiania gier, aczkolwiek programy też obsługuje.
Lista obsługiwanych i niedziałających programów znajdziemy na [link widoczny dla zalogowanych].
Za pomocą skryptu zainstalujemy WIne, ale jeśli chcemy to zrobić ręcznie wpisujemy w konsoli: | Kod: | | sudo apt-get install wine |
.
Jeśli chcemy odpalić jakąś aplikację po prostu klikamy na nią dwa razy (lub prawym->Uruchom za pomocą Wine Windows Loader).
Podsumowanie
Tak więc dotarliśmy do końca tej opowieści fantastycznonaukowej.
Powinniśmy mieć system zdatny do pracy, bezpieczny i wyglądający tak jak chcemy.
Artykuł był pisany przez prawie miesiąc, więc nie chce mi się teraz sprawdzać, czy wszystko jest w porządku. Jeśli znajdziecie błąd rzeczowy, merytoryczny, ortograficzny, interpunkcyjny, gramatyczny lub jakikolwiek zmyślony, piszcie by utrzymać wątek przy życiu.
Ostatnio zmieniony przez Skubert dnia Sob 17:23, 11 Kwi 2009, w całości zmieniany 1 raz
|
|
| Powrót do góry |
|
 |
|
|
 |
john_clock
Gość
|
| Wysłany: Czw 18:27, 16 Kwi 2009 Temat postu: |
|
|
| Cytat: | Najpopularniejsze dystrybucje:
Ubuntu i pochodne
OpenSUSE
Linux Mint
Fedora
Debian GNU/Linux |
Ponieważ to Ubuntu jest pochodną Debiana, ja bym napisał najpierw "Debian i jego pochodne", a następnie Ubuntu.
| Cytat: | Najpopularniejsze z nich to:
GNOME
KDE 4 |
Powstrzymałbym się od pisania tylko o KDE 4, bo nadal jeszcze funkcjonuje KDE 3.5, lepiej dać ogólnie KDE.
|
|
| Powrót do góry |
|
|
dzwoniec
Gość
|
| Wysłany: Wto 13:50, 19 Kwi 2016 Temat postu: |
|
|
Minęło 7 lat od napisania tego tematu o Linuksie.
Ktos z Was używa Linuksa?
|
|
| Powrót do góry |
|
|
|
|
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
|
|
