AT Alexandra (Lexa) ur.23.12.2014+WT(?) Masza.

BeeM

Noga bolała w domu... jak się domyślacie na spacerze z innymi psami zapomniało się, że coś boli i się zaiwania jak mały samochodzik Evil or Very Mad

Victorka

Ostatnio Victorek też zaczął utykać na łapkę. Niczego nie widzieliśmy, niby wszystko było w porządku. Dopiero dobre okulary i dokładne oglądanie pokazały niewielki kolec róży wbity w poduszkę...

BeeM

Będę chwalić Lexunię, uwaga!!! Laughing

Spacer wieczorny w pola i łąki, po deszczu, słońce, przyjemnie i orzeźwiająco (idealnie dla psów)... wysokie trawy, zboża. Spacer dobrze ponad godzinę, wracamy. Ja idę, kręcę wianek, Lexa sobie dyszy radośnie gdzieś w pobliżu, na dukciku, Maszki nie ma a była... Gwiżdżę gwizdkiem umówiony sygnał, nawołuję, Maszki niet. Przestraszyłam się, że gdzieś się zagubiła w tych wysokich trawach i zbożach (ona jednak malutka jest) i poleciała w świat.
Stoimy a ja dalej gwiżdżę, wołam, Lexa stoi z głową wysoko, wypatruje i zerka na mnie, wypatruje i zerka na mnie.
Mówię: Lexa szukaj Maszki! A ona jakby tylko na to czekała, poleciała jak strzała w zboża szukając, nawet jej po chwili nie widziałam. Nagle słyszę wrrhow!!! Ocho! Myślę Smile

znalazła i skarciła!!! I faktycznie, przyprowadziła kurdupla do mnie.
Wiecie, że aż się wzruszyłam... nie uczony w tej kwestii pies, tylko do niej gadam jak do człowieka każdego dnia. A ona zrozumiała - wykonała, powiązała logicznie fakty: sytuację, dźwięki, moje emocje, niekompletne stado/sfora Laughing

Aż musiałam Wam o tym opowiedzieć. To bardzo mądry pies. Niesamowite, ze zwierzak jest tak komunikatywny, czasami bardziej niż inny człowiek z człowiekiem...
Edit. Wydaje sie, że jedynie budowa anatomiczna przeszkadza/nie pozwala Lexie mówić po ludzku/po polsku bo ona by wszystko powiedziała, zna język Laughing

I jeszcze jedno, na moje nieszczęście pokazałam jej jak dobre są dojrzałe poziomki... gdzie rosną i gdzie ich się szuka...

bogula

Cudna opowieść Heart

Też często mam wrażenie, że Liv zagada do mnie po ludzku --- albo gdy bardzo się wku..wi albo w razie cierpienia czy szczęścia Mr. Green

Wiele miłości w waszej drużnie Kciuki

frauka

Mam to samo. Stefa to pierwszy pies, który obserwuje nas i wyciąga wnioski. Szybko się uczy.
Np nie lubi dzieci. Próbuje je złapać za nogi. Ostatnio jednak spotkałyśmy na podwórku sąsiadkę rodziców z ponad rocznym synkiem i najlepszą kumpelą Stefy Nelą. Słuchajcie stał się cud. Chyba Nela wytłumaczyłą mojej, że młody to członek stada bo ta go wylizała i nie reagowała gdy chciał ją pogłaskać. Traktowała jak swojaka.
W weekend przyjechał z Gdańska brat z rodziną. Martwił się jak to będzie ze Stefą bo jego synek a mój chrześniak to mała 17 miesięczna torpeda. I znów Stefa stanęła na wysokości zadania. Mały został wylizany, mógł dotykać jej nosa, języka, przytulał się, karmił kluskami a potem mięskiem z własnej stópki. A ile radości było jak Stefa wylizywała mu nóżkę (jest baardzo delikatna). Wzruszyłam się jak chrześniak delikatnie schylał się do Stefy i przytulał główkę do jej grzbietu a ta się odwracała i szłap, szłap go jęzorem po nosie Very Happy

Jak miała dość pisków to z godnością szła pod stół Smile

Psinka zrozumiała, że te dzieci to członkowie własnego lub koleżanki stada. Inne nadal by ganiała Wink

BeeM

Kochana Stefa. Heart

Im więcej się dzieje w naszym wspólnym psio ludzkim życiu tym bardziej nasze psy się rozwijają intelektualnie i stają się bardziej ludzkie. Rozwijają się ich mózgi poprzez stymulację. Dosłownie tak jak z dziećmi.

Victorka

Bardzo ważne jest także (prócz cech wrodzonych) poświęcanie psiakowi dużo czasu i wspólne przeżywanie różnych sytuacji. Gdyby kontakty ograniczały się tylko do krótkiego spaceru każdego dnia i nic poza tym, to nie byłoby tej nici porozumienia między panem/panią i psiną...