Galeria Misi, Lotki, Ptysi i gości

equitana

Flaire, domyślam sie,że ja kochasz Wink

mówiąc o lubieniu tego, co się ma, miałam na myśli treningi z Lotką a nie Lotkę samą w sobie Very Happy

Flaire

Mokka

Flaire, chyba nie jesteś sama Very Happy

. Ja u mojego szczyla znajduję wiele cech wspólnych z Leokadią. Chyba mam mały kłopotek Cool

.

Flaire

Flaire

Dziś wieczorem znów będzie trening z Apcią! Smile

Już się cieszę. Smile

Jeszcze tylko trzeba się przebić przez ten dzień... NieOK

Flaire

Trochę wspomnień...

Misia miała 9 miesięcy gdy wprowadziliśmy się do naszego nowego mieszkania na Mokotowie. Mieszkanie było jeszcze niewykończone, brakowało też mebli. Spałyśmy z Misiastą na dużym, nadymanym materacu ułożonym na podłodze w sypialni – choć Misia często preferowała swoją klatkę, stojącą na przeciwko – i zastanawiałyśmy się, jak urządzić mieszkanie.

Na przeciwko łóżka (którego jeszcze nie miałam...) w sypialni miała być wbudowana szafa. W szafie jeden regał postanowiłam zostawić otwarty, żeby móc w nim ustawić telewizor. Pod telewizorem – półka na odtwarzacz wideo (którego też nie miałam Smile

), a pod tą półką? Wymyśliłam, że mogę tam wstawić misiną klatkę. Klatka co prawda trochę by wystawała, ale 60 cm z jej metrowej długości byłoby schowane i tym sposobem ta niezbędna, moim zdaniem, część umeblowania każdego psiego domu Wink

nie byłaby aż tak straszną zawalidrogą.

Jak wymysliłam – tak zrobiłam. Pan stolarz przyznał, że jest to pierwszy raz gdy w mieszkaniu stawia budę dla psa , ale poza tym nie protestował. Klatka Misi stanęła we wnęce w szafie.

Misia uwielbiała swoją klatkę od wczesnego dzieciństwa. Spodziewając się, że w klatce będzie musiała polecieć przez ocean, starałam się, by klatkę polubiła od szczenięctwa i tak się stało. Więc kiedy klatka w naszym nowym mieszkaniu została obudowana szafą, Misia nawet tego nie zauważyła i nadal w niej sypiała.

Jednak po krótkim czasie życia z klatką w sypialni uznałam, że ten jej kawałek sterczący z szafy mi przeszkadza, głównie dlatego, że nieco blokował wejście do pokoju. Zdecydowałam się więc na przemeblowanie – klatkę przeniosłam do salonu, a w wnęce w szafie pozostawiłam wyjęte z klatki misine posłanko. Misia przyjęła zmianę bardzo chętnie i zaakceptowała wnękę w sypialni jako swoją nową budę. Z czasem ta buda stała się jej ulubionym miejscem: spała tam w nocy i kiedykolwiek ja przebywałam w sypialni, tam również zwiewała i „chowała się” gdy się czegoś przestraszyła. Ja ze swojej strony szanowałam jej poczucie bezpieczeństwa w budzie, nigdy nie wyciągałam jej stamtąd na siłę i pilnowałam, żeby nic złego jej tam nie spotkało.

Oto kilka zdjęć Misi w budzie. Pierwsze, jeszcze zanim kupiłam meble. Widać skrawek leżącego na ziemi materaca, a w lustrzanych drzwiach widać odbicie kartonu, który służył mi za nocny stolik:

[link widoczny dla zalogowanych]

Na tym zdjęciu i poprzednim, Misia miała ok. 11 miesięcy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Bardzo lubiła spać z podusią pod łbem. Za podusię często służyła zabawka:

[link widoczny dla zalogowanych]

Jednak najlepiej spało się kołami do góry. Szerokość budy była troszkę ciasna:

[link widoczny dla zalogowanych]

Więc pies kładł się na długość. Tu nowy materacyk - tak samo wygodny jak ten pierwszy (który gdzieś zginął podczas pobytu w USA):

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

I bardzo chora Misia, na dzień przed śmiercią. Brzunio wygolony do USG, na łapie wenflon:

[link widoczny dla zalogowanych]

Buda należała do Misi – i tylko Misi. Gdy zjawiła się Lotka, inne posłania jak i klatka w salonie stały się własnością wspólną, ale buda w szafie pozostała tylko Misi. Lotka nigdy się tam nie kładła, pomimo że nie zauważyłam, żeby Misia budy w jakikolwiek sposób pilnowała – może Lotka sama z siebie zrozumiała i szanowała świętość tego miejsca dla Misi.

Teraz, gdy Misi nie ma, buda stoi pusta. Lotka wejdzie do niej gdy ją namówię, ale natychmiast wychodzi – kłaść się tam nie chce. Żeby ją namówić do spania tam, przeniosłam do budy ulubione jej posłanko – bez skutku. Gdy śpi u mnie w sypialni, kładzie się albo na łóżku, albo na podłodze obok budy. Mam więc w szafie dosyć bezużyteczną wnękę... a może buda czeka na nowego lokatora? Niewiem

Mokka

equitana

Flaire

Już od bardzo dawna noszę się z zamiarem pokazania Wam serii Misi śpiącej na zabawkowych podusiach. Smile

Jeszcze za jej życia chciałam to zrobić i nigdy nie starczało czasu. Więc może teraz.

Tu Misiątko jakiego nikt z was nie znał - ok. 8-10 tygodni:

[link widoczny dla zalogowanych]

[link widoczny dla zalogowanych]

To zdjęcie już widzieliście - Misia ma tu około roku:

Dorosła Misia wciąż lubiła zabaweczkę jako podusię - tutaj ma ok. trzech lat i jest świeżo wyskubana, więc nieco łysa Smile

:

[link widoczny dla zalogowanych]

I tak ją pochowałam - zawiniętą w zielony kocyk, na którym odchowała swoje szczeniaczki, z ulubioną zabaweczką, kolorową ośmiornicą, pod łebkiem. Sad

equitana

Kociatą pochowałam zawinietą w dziecięcą poszewkę, z ulubiona lateksową piłeczką Sad

Kurczę, uciekam, bo sie poryczałam....

Flaire

Lotka miała dzisiaj króciutką wizytę od Ciotki coztego. Smile

Bardzo się cieszyła, obgryzła ją jak należy! Very Happy

A ja się zagapiłam i nie zrobiłam ich zdjęć... Sad

INA

a ja wzruszyłam się ogladając te wspomnienia a niektóre foki pamiętam jeszcze z dogo Rolling Eyes

coztego... hmm ta to wędruje po świecie - o tu to tam

( oczywiście jeśli chodzi tu o coztego jako ciotkę Lotki a nie ciotkę coztego Rolling Eyes

)

alfiki

Śliczne zdjęcia Misi.
Wydaje się człowiekowi,że tak samo kocha wszystkie psy.Jednak chyba tak nie jest. Ja tak strasznie tęsknie ciągle za Diunką.

zadziorny

Flaire

Dzisiaj po raz pierwszy od śmierci Misi biegałam z Lotką w zawodach agility. Poszło nam bardzo dobrze, ale okrutnie mi brakuje biegania z Misiastą. Sad

Nasz dzisiejszy sędzia dawał tak liberalne czasy standardowe, że Misia miałaby niezłą szansę na wpis do A3. Smile

Lotka jest zarośnięta i wygląda według moich klubowych koleżanek "jak kundel ze schroniska". Wiem, że będą jakieś zdjęcia - wstawię i sami zdecydujecie... W każdym razie w przeciągu najbliższych kilku tygonie czeka ją rwanie futra...