Galeria Misi, Lotki, Ptysi i gości

ela

Flaire
jeśli Cię to pocieszy to moja sznaucerka przeżyła pęknięcie śledzionej i jej usunięcie , a miała krwotok wewnętrzy bardzo duży, ale jej wola życia była tak silna ,że dała rade i żyła około 5-6 lat , w między czasie jeszcze skręt żółądka sie przyplątał , też dała radę ...trzymam kciukasy za zdrówko Miski ...

coztego · Gość

Misiaczek silna dziewczyna jest! Kciuki

Cóż to za cholerstwo się przyplątało Rolling Eyes

Flaire

Ja staram się myśleć pozytywnie, ale jeśli to jest białaczka to nie wygląda to dobrze, niestety.

Dzisiaj jadąc do lecznicy wspominałam sobie o Misi, przychodziły mi do głowy rozmaite winietki z naszego życia, które chyba będę tu opisywać (niektóre już były opisane wtedy, gdy się wydarzyły). Misia była ze mną w wyjątkowo ciekawym okresie mojego życia. To ona towarzyszyła mi w przeprowadzce do Polski, to z nią zmieniłam zawód i tryb życia. Poznałam dzięki niej wielu wspaniałych ludzi, w tym wielu z Was, przeżyłam wiele niezwykłych chwil. Myślałam sobie, że tak jak w tytule o Marley'u jest "życie, miłość i najgorszy pies świata", tak w książce o Misi byłoby "najlepszy pies świata". Tak myśląc, dojechałam do lecznicy, gdzie Misia dostała zastrzyk. Powiedziałam jej, że jest dobrym psem, bo była grzeczna, a Pani Doktor na to - "Jest wspaniałym psem! Najlepszym psem świata!"

ela

i dlatego da rade...

Flaire

Jedna z pierwszych wizyt Misi w naszej lecznicy (podczas której poznalismy naszego ulubionego doktora Dymka), tak z sześć late temu, odbyła się na niedzielnym dyżurze, gdy Misia, hasając jak zwykle w przerwie w szkoleniu na Fortach Bema, nastąpnęła na butelkę i rozcięła sobie łapę. To jest typowy Misiny pech - przez poprzednie trzy prawie miesiące, wszystkie psy tam szalały, ale to Misia rozcięła sobie łapę, i to na tydzień przed egzaminem.

Łapa krwawiła bardzo, więc z Misią na rękach, wróciłam do samochodu (musiałam robić przerwy, bo ona ciężka była). Wrzuciłam ją do tyłu i pojechałyśmy.

W lecznicy dyżur miał bardzo miły Pan Doktor (jeszcze wtedy go nie znałyśmy). Wpuścił nas do gabinetu, umył ręce, a potem odwrócił się do Misi (którą ja postawiłam na stole) i powiedział -Pokaż, panno, co tu masz. A Misia na to wyciągnęła do niego krwawiącą łapę! Very Happy

Oboje z Panem Doktorem pokładaliśmy się ze śmiechu. Ale taka właśnie jest Misia.

Jura

Flaire, to co piszesz o chorobie Misi jest takie nieprawdopodobne. Nie ma innej opcji - wszystko skończy się dobrze.

Borsaf · Gość

Trochę, jak grom z jasnego nieba bo przeciez niedawno miała badania krwi robione i wyniki były ok.

Gość

Niefajne wieści... Ale wysoki poziom leukocytów może oznaczać również jakiś silny stan zapalny. Ile tych białych ciałek Misia miała?

ibolya

Mocno ściskam Kciuki

za Misiny powrót do zdrowia i wysyłam dobre fluidy w Waszym kierunku.
Trzymaj się Flaire.

equitana

Flaire, póki życia, póty nadziei...wbrew wszystkim tym złym wieściom i wynikom wierzę,że Misiołek po psiemu mówiąc "wyliże się" z tego choróbska.
Czytając Twoje posty o Misi mam przed oczami moja Kokę, jej zawsze uśmiechnięte pysio , życzliwość dla całego świata . Koci już nie ma,ale Misi MUSI się udać !! Myślę o Was cieplutko, trzymam kciuki z całych sił Kciuki

Flaire

Misia jest coraz słabsza, nie bardzo już chce łazić - chociaż właśnie wdrapała się na moje łóżko, a dziś rano zjadła - choć z wysiłkiem - zaoferowane ciasteczko. Lotka jest niespokojna, nie wie, co ze sobą zrobić, nie odstępuje Misi na krok.

Gdy dostałam Misię, mieszkałam w Kalifornii i pracowałam jako informatyk. Pracowałam bardzo dużo, od rana do nocy, więc malutką Misię zabierałam ze sobą do pracy. W domu przebywałyśmy bardzo niewiele.

Ale już wtedy planowałam przeprowadzkę do Polski i na kilka miesięcy przed tą przeprowadzką zrezygnowałam z pracy, żeby się przygotować do wyjazdu. Zaczęłyśmy z Misią poznawać okolice naszego domu, spotykać sąsiadów, których nigdy dotąd nie znałyśmy. Któregoś dnia na spacerze spotkałyśmy kobietę, która zagadała do nas, najpierw pytając, czy Misia to szczeniaczek Airedale, a potem, czy ma być wystawowa i czy ma startować w obedience (Misia miała wtedy przyklejone uszy, a na spacerze ćwiczyłyśmy posłuszeństwo). Od słowa do słowa zgadałyśmy się, że jesteśmy sąsiadkami przez płot, że ona hoduje Nowofundlandy, i że prowadzi firmę, która szkoli psy i opiekuje się psami nieobecnych właścicieli. Niemal na miejscu zaproponowała mi pracę (okazało się, że podglądała mnie pracującą z Misią) i tak poznałam i zaprzyjaźniłam się z Bari, u której przepracowałam z psami ostatnie miesiące przed przyjazdem do Polski. Wkrótce potem Bari sprowadziła z Niemiec szczeniaczka - suczkę Nowofundlanda, którą nazwała Gypsy, i która została pierwszą psią przyjaciółką Misi.

Misia i Gypsy przed naszym wyjazdem Misia 8 miechów, Gypsy - 6):

[link widoczny dla zalogowanych]

Bari opowiadała mi, że kiedyś, już po naszym wyjeździe, na spacerze na plaży z Gypsy zobaczyły z daleka Airedale'a. Gdy Gypsy zobaczyła tego psa, zaczęła strasznie się cieszyć, machać ogonem, i poleciała na przywitanie. Dopiero gdy podleciała blisko zobaczyła, że to nie Misia, spuściła ogon i wróciła do swojej pani.

sortis · Gość

Cudna na tym zdjęciu z Gypsy...
MISIU, WALCZ!!!

Flaire

Każde zjedzone śniadanko cieszy bardzo, chociaż teraz Lotka kończy swoją michę przed Misią - nie do pomyslenia jeszcze tydzień temu. Sad

Jeśli ktoś z Was ma jakieś miłe wspomnienia o Misi, to wstawiajcie je tutaj. Ja jej będę opowiadać i może jej pomoże - a mnie pomoże na pewno.

coztego · Gość