Cafe Terrier

Czarna

Witajcie,
Zair... dawaj więcej szczegółów mrożących krew w żyłach Wink

Zmykam się ruszać, ale później chętnie zajrzę Wink

Ps. Mój nowy tel. sam poprawia słowa na takie z polskimi znakami, tylko ni cholery nie rozumiem czemu za każdym razem zmienia mi cześć na część Niewiem

Wermont

to niech Ci córka jeszcze wgra program "whatsapp" Wink

kontakt będzie Wink

magnitudo

ela

magnitudo

Czarna

zadziorny

Talviszon

Właśnie kończe konsumować potreningową kolację Wink

Przygoda na A2 wyglądała następująco.

W niedzielę, około godziny 16 po zakończeniu Warszawskich Warsztatów Walki "W3" - takiej corocznej imprezy dla takich wariatów na punkcie dawnego fechtunku, jak np. my - wyjechaliśmy spod hali OSiR Targówek. Zadowoleni, pozytywnie zmęczeni i zakwaszeni Wink

Mój GPS w telefonie obiecywał, że za 5,5 godziny będziemy we Wrocławiu Wink

My obiecywaliśmy sobie po drodze porządny obiad Wink

Wyjechaliśmy na A2, jedziemy, jedziemy, ciągle zadowoleni z całokształtu i naładowani pozytywnymi emocjami, aż tu nagle - silnik gaśnie. Zjeżdżamy na pas awaryjny, kolega próbuje odpalić auto (taki Nissan - busik na 7 osób), a tu doopa. Od razu stwierdziliśmy, że silnik nie dostaje paliwa i dlatego nie odpala. Wtrysk, pompa paliwowa... Aż tu nagle - zaczyna wyć alarm! Alarm, który od prawie 10 lat nie działał Wink

Po chwili przestaje wyć, ale każde otwarcie drzwi od auta skutkuje włączeniem alarmu, który wyraźnie traktował nas jak włamywaczy.

No i tak stoimy na pasie awaryjnym, debatujemy, wykonujemy milion telefonów do rodziny / znajomych / etc, a obok nas mkną z prędkościa podświetlną tiry i inne drogowe potwory Wink

Kolega zaczyna coś przebąkiwać o średnim czasie życia na autostradzie wynoszącym 7 minut Wink

Drugi kolega ma wizje, że któryś z tirów wpada w poślizg i kasuje nas. Trzeci zaproponował wyładowanie sprzętu, zejście ze skarpy na łąkę poniżej i jakieś rozluźniające sparringi Wink

Koniec końców przygoda zakończyła się:
- holowaniem samochodu przez autopomoc do pobliskiego Grodziska Mazowieckiego, pan z autopomocy wziął na pokład trzy osoby z naszej ekipy
- podwiezieniem pozostałych dwóch osób wraz z całym sprzętem przez przybyłą z odsieczą moją przyjaciółką z Pruszkowa na dworzec centralny w stolYcy Wink

- to był nasz sprytny plan - gdyby się okazało, że trzeba auto zostawić, resztę ekipy miał na dworzec podwieźć pan z autopomocy Wink

I zgodnie byśmy wsiedli w pociąg.

Okazało się jednak, że samochód udało się naprawić - winowajcą był ten nieszczęsny alarm, który obudziwszy się z 10-letniego snu, postanowił zablokować wtrysk paliwa, uznawszy że ani chybi, ukradliśmy"jego" auto Wink

Tak więc reszta ekipy przyjechała po nas na centralny i po raz drugi wyjechaliśmy z Warszawy - była wtedy godzina 21:30 Wink

Po drodze zatrzymaliśmy się na kolację, potem jeszcze raz na kawę, w efekcie w domu byłam grubo po godzinie 4 nad ranem Wink

Na szczęście zdążyłam wziąć w pracy "kacowe" Very Happy

I przez większość poniedziałku odsypialam wrażenia Wink