Byłam w Chinach !

Gość

Sirion - SUPER! Czekam na kolejne fotki i Twoje opisy. W sumie nie wiem na co bardziej... Cool

Sirion

Szanghaj to największe (około 17 milionów) miasto w Chinach. I największe i najdroższe i najnowocześniejsze. Tu działa giełda, tu mieszczą się wielkie korporacje, wielkie fabryki. Oglądanie takiego miasta i to w centrum głównie nie daje żadnego wglądu w Chiny. Na ulicach widać normalnych ludzi spieszących się do pracy, do domu, na zakupy. Widać i takich, których całym interesem życia jest ten kramik na dwu kółkach z pierożkami. Widać i wieśniaków przywożących na takich nosidłach, jakie widać na filmach, owoce czy jarzyny na sprzedaż. Widziałam kury w klatkach przyczepionych do roweru. W wejściu do każdej uliczki między blokami starego typu rozkwita co rano miniaturowy bazarek. I są też spieszący się młodzi dżentelmeni w garniturach z komórkami przy uchu. I strzeżone osiedla z pięknymi ogrodami. Przy tych budowach widać kontenerowe piętrowe baraki, najwyraźniej dla robotników. Myślę, że pewnie parę lat temu i tego nie było. W Szanghaju takiej beznadziejnej biedy nie widać nigdzie. Zdarzają się żebracy - zwykle kaleki, którzy nachalnie domagają się pieniędzy przed wejściami do świątyń buddyjskich. Ale to samo widziałam i w Lizbonie przed katedrą.

Co do komórek to w Szanghaju mają je prawie wszyscy, i stareńkie babcie nawet, skromnie ubrane. Spotkałam się, że w komórce jest tłumacz chińsko-angielski. W ten sposób dogadywałam się co do zamówienia w knajpie dla tubylców.

Małe dzieci są chołubione, większe chodzą do szkoły.

Tak myślę, że pewnie jeszcze parę lat temu takich chińskich emerytów z prowincji nie byłoby stać na wycieczke do Szanghaju. Teraz jest ich stać. I jest takich grup setki. Widać, że nie są zamożni. Ubrani skromnie, ale zawsze schludnie i czysto. I bawią się podziwianiem nowoczesności.

Sirion

DZIEŃ CZWARTY

Rano pędzę znów na kongres. W przerwie na kawę ide do wielkiego domu towarowego nieopodal, aby wymienić pieniądze (tam jest przedstawicielstwo Bank of China). Przed wejsciem malutka kapliczka, buddyjska chyba ?

Cała procedura wymiany trwa rozpaczliwie długo i gdy wracam, przerwa jest już skończona. Zauważam nieopodal tablicę informującą, że obok jest Świat dzikich insektów. No to idę. Okazuje się że jest to kolekcja owadów, trochę węży, żółwi, jaszczurek, trochę atrakcji dla dzieciaków, kilka sal informacyjnych o owadach.

Rozmaite żuki

Jak wszyscy wiedzą, w Chinach udomowiono jedwabniki i przez tysiąclecia jedwab był głównym towarem eksportowym. Chińczycy robią z jedwabnikami dziwne sztuki. Pasą je z dodatkiem barwnika i wtedy larwy sa zabarwione i produkują od razu kokony z kolorowym jedwabiem. Widok takich kolorowych larw to czysta psychodelia.

Ogromny wij (tak ze 30 cm).

Sirion

Chińczycy bardzo lubią słuchać śpiewu świerszczy i trzymają je dla przyjemności w specjalnych klateczkach. Oto takie zabytkowe klatki.

Inni lokatorzy tego świata.

Wąż

Żaba

Jaszczurki

Waran, ale nie z Komodo

Wracam na lunch, a potem kończę ze służbowymi zajęciami.

Sirion

Wsiadam w metro i jadę do świątyni Jingan. Metro jest świetnie oznaczone, bardzo funkcjonalne, bilety kupuje się w specjalnych automatach wybierając na tablicy dotykowej stacje. W moim przewodniku jest napisane, że są trzy linie metra, na mapkach, które dostałam jest oznaczone od 5 do 7, a w rzeczywistości jest ich już 9 !
Wysiadam z metra i świątynia ma być tuż obok. Patrzę, patrzę, widzę jakieś sklepy, dom towarowy, festiwal sprzętu do golfa....

Dokładniejszę przyjrzenie się pozwala odkryć, że ten żółty budynek to świątynia, a w zewnętrzne ściany wkomponowane są całkiem współczesne sklepy.

Kolumna z lwami przed wejściem.

Sirion

Świątynia Jingan jest stara, powstała w okresie Trzech Królest (III wiek), ale obecny budynek pochodzi z czasów dynastii Ming i Quin. Jak wszystkie takie miejsca w czasach rewolucji kulturalnej była zamknięta i zniszczona. Odbudowa trwa ciągle.

Główny dziedziniec.

Na każdym dziedzińcu światyni są brązowe naczynia do spalania kadzideł i takie jakieś, które wyglądają jak ogromne dzbany. Chińczycy rzucją do nich monetami, tak aby wpadły przez otwory do środka - na szczęście.

Detal ze ściany - śliczny słonik

Sirion

Po obu stronach głównego dziedzińca są małe kapliczki, jakieś pomieszczenia dla wiernych.

Krużganki

Mnisi

Dzwon

Płaskorzeźby na schodach wiodących do budowanej górnej świątyni.

Sirion

W głównej świątyni trwa nabożeństwo.

Po jego zakończeniu można wejść do środka.

Sirion

Ze świątyni jadę metrem na Plac Ludowy. Tu jest piękny park.

W nim łażą sobie ptaszki.

Magnolia wielkokwiatowa.

Widać w oddali jakiś kościół.

Ja się wybieram do Muzeum Szanghajskiego, największej kolekcji dawnej chińskiej sztuki. Ale po drodze natykam się na centrum planowania miasta, gdzie można podziwiać wspaniałą makietę miasta.

Muzeum Szanghajskie.

Budynek ma symboliczny kształt - kwadratowa ziemia i okrągłe niebiosa.

Przed muzeum ludzie sprzedają latawce.

Wnętrze

Sirion

Muzeum jest świetnie zorganizowane. Podzielone jest na kolekcje tematyczne. Niestety obejrzałam je po łebkach, bo dotarłam o wpół do czwartej, jeszcze oddstałam swoje w kolejce, a zamykaja o piątej Crying or Very sad

Pierwsza kolekcja, którą obejrzałam to zbiór strojów i przedmiotów mniejszości narodowych. Zaznaczam, że nie wiem, co jest co, bo nie mam żadnego katalogu. Nawet miałam w planie taki zakup, ale zwiedzałam aż do momentu, kiedy wyganiali, a wtedy sklep przy wyjściu był już zamknięty.

Przy tych łodziach stałam i czekałam, aż dwu facetów przestanie sobie robić zdjęcia na ich tle. Zastrzygłam uchem - Polacy ! Zrezygnowanym tonem powiedziałam "Może by mi panowie wyszli z kadru". Aż podskoczyli z wrażenia Very Happy

Tybetańska maska

Następna sala to kolekcja mebli z epok Ming i Quin.

Sirion

Kolejna sala prezentuje rozwój pieniądza.

Początkowo chińskie monety miały kształt ostrza topora lub noża. I tyle też ważyły. I warte były tyle, ile ważyły.

Później pojawiły się okrągłe monety z dziurką.

Formy do odlewania monet.

Około tysiąca lat temu Chińczycy wprowadzili pieniądz papierowy czyli tylko symbol wartości.

Stempel do druku banknotu.

I sam stary banknot.

Sirion

Kolejna sala to stare chińskie malarstwo. Warunki do fotografowania beznadziejne, wszystko za szkłem i oświetlone dość oszczędnie. Wiadomo stary papier i jedwab nie lubią światła.

Tylko kilka przykładów.

Kolejna kolekcja to pieczęcie. Małe, duże, stare i nowe. W większości kamienne, ale też i metalowe.

Jedna z nich, maciupeńka w postaci jakiegoś stworka.

Sirion

Ku mojemu rozczarowaniu galeria jadeitu była zamknieta. No ale oglądałam rok temu specjalna wystawę na temat chińskiego jadeitu w British Museum, więc jakies pojecie mam.

Kolekcja ceramiki. Od najstarszych wyrobów z czasu neolitu do prawie współczesnej porcelany. Wazy, misy, dzbany, figurki......

Mnie najbardziej podobają się takie proste wyroby, które mają być piękne samym swoim kształtem.

Chińska poduszka :devil:

Czarki

Specjalny rodzaj porcelany. Ona nie jest popękana. Ona jest specjalnie tak zrobiona.

Trójnożne naczynie na wino.

Wielki kubek (?)

Sirion

Kolejna kolekcja to rzeźba.

Głowa Buddy z drewna.

I ostatnia sala - brązy. Ogromna kolekcja z grobowców z czasów od XVII do XIII wieku pne.

Topór inkrustowany nefrytem

Trójnogi na wino

nitencja

Sirion piekna fotorelacja