Strachliwy terier

Aleksandra Bobrowska

Przypomina mi to scenę z polskiego filmu, gdzie koty miały na sobie zajęcze futerka- psy za nimi gnały a "zające" uciekły w końcu na drzewo.

Przypomina mi to też scenę z mojego domu sprzed kilku lat. Przygotowałam sobie na oparciu fotela futrzany kołnierz, do przyszycia do kurtki. Mój syn wziął go i ciągnąc po podłodze biegł przez przedpokój a za nim Ethel, która chciała zwierza dopaść. oczywiście za nimi ja, coby im futro odebrać.

mamba

Musiało to przekomicznie wyglądać Very Happy

mamba

Mamy chyba małe postępy Smile

Frotka załapała komendę "siad" i całkiem ładnie jej to nawet na dworze wychodzi Smile

Do tego nie bała się jeżdżącej na rowerku młodszej córki ani męża na rolkach. Nawet chętnie biegała ze mną przy nich Smile

Ale niestety obce rowery z obcymi jeźdźcami wywołują lęk.
Mam nadzieję, że powoli, powoli będziemy się leczyć ze strachów Smile

Aleksandra Bobrowska

Tak trzymajcie- metodą małych kroków będą dalsze postępy.

frauka

No i super Smile

Moja się nauczyła że jak trwogato do Boga czyli do pańci na rączki. Obawiam się, że sobie wychowam pieska do noszenia Very Happy

mamba

Już wiem skąd najprawdopodobniej u mojej suczy wzięły się te stany lękowe...Wiem też, że w związku z tym czeka nas naprawdę duuuużo pracy.
Są dni, że już jest lepiej, tak jak dziś: wyjście z domu chętnie, wyjście z klatki chętnie, spacer i zabawy cudownie, nawet nie straszyły kosiarki w odległości 20-30m. Powrót też w porządku a przy klatce ogon pod siebie i sarni stan lękowy. Najchętniej z prędkością światła wbiegłaby do domu. Usiadłyśmy na ławce pod klatką (to znaczy ja)i obserwowałyśmy. A to sąsiad wyszedł, a to ktoś na rowerze przejechał, a to ktoś głośniej coś powiedział.Po kilku minutach się uspokoiła ale cały czas spięta była.
Za to w domu nabiera pewności siebie. jest rozluźniona, nawet z kotami sobie pozwala i już nie daje im się dominować.

Nie wiem czy to normalne, ewentualnie czego to może być objaw, ponieważ Frotka jest moją pierwszą suczką. Otóż: od jakiegoś czasu podczas spacerów chodzi, obwąchuje drzewa, krzaki, trawy i kuca robiąc w miejscu chyba najbardziej "pachnącym" krótkie sik-dosłownie kilka kropli-jak pies.

Nika

mamba z tym podsikiwaniem na spacerach to chyba suki tak mają(no chyba,że tylko Twoja i moja Laughing

).
Moja AT jak siedzi w domu to wystarczy ją wypuścić na podwórko 3x na dobę-załatwi potrzebę i po problemie.Natomiast jak wychodzimy na spacer i wyczuje mix psich zapachów to posikuje co chwilę.Nawet kiedyś mój mąż poszedł z nią(a on rzadko wychodzi z psami na spacery bo z reguły go nie ma) i po powrocie z bardzo poważną miną powiedział że nasza sucz musi pojechać do weta bo ma coś z pęcherzem Mr. Green

.Na szczęście dolegliwości się kończą na własnym podwórku a jak wychodzi poza to powtórka z rozrywki Wink

frauka

Libra

To dorzucę jeszcze moją Nulę. Robi dokładnie tak samo, łącznie z obsiusianiem sporego kamienia ...od góry Wink

Znaczy co chwilkę

Aleksandra Bobrowska

Ethelka też jak obsikiwała, to podnosiła tylną łapę i doopką sięgała jak najwyżej- potrafiła jak samiec obsikać murek czy krzaczek.Zobaczymy, jak te sprawy potraktuje Gina

Yoshka

To ja mogę podzielić się sposobem, w jakim myśliwi uczą psy prawidłowej reakcji na strzał - czyli braku reakcji na głośny huk. Oczywiście łatwiej jest, jeśli pies nie ma jeszcze nabytego lęku, ale takiego bojącego też często da się opanować, przynajmniej w pewnym stopniu.

Najlepiej zacząć w jakimś niehałaśliwym, znanym psu miejscu i mieć drugą osobę do pomocy. Zajmujemy psa zabawą, aportem, smakołykiem czy co tam lubi, podczas gdy druga osoba - stojąc w pewnej odległości od psa - klaszcze. Odległość powinna być na tyle duża, żeby pies nie zareagował. Ćwiczymy regularnie, zmniejszając stopniowo odległość i zwiększając głośność (można uderzać w garnki czy coś w tym stylu - my skończyliśmy na wystrzale z pistoletu hukowego, ci co mają pozwolenie strzelają z ostrej amunicji). Oczywiście pies musi być cały czas pod kontrolą np. na lince.

Ważne, żeby natężenie hałasu i odległość stopniować powoli, tak żeby pies się nie wystraszył. Gdyby jednak zaczął zachowywać się nerwowo uspokoić można go za pomocą gryzaka (np. kość czy kong), gdyż odruch żucia działa uspokajająco na psy. Wtedy też cofamy się o kilka kroków w naszym szkoleniu i próbujemy znów. Lepiej zwolnić czy nawet na chwilę zatrzymać się w jednym miejscu niż przedobrzyć.

Należy też pamiętać, że teriery bardzo łatwo się pobudzają i prawdopodobnie nigdy nie uda się osiągnąć tego, by wytrzymywały głośny huk ze stoickim spokojem, tak jak np. psy gończe.

Trochę długi mi ten wywód wyszedł, ale może komuś się przyda Wink

mamba

Dzięki Yoshka Smile

Wypróbujemy. Może zdziała cuda albo przynajmniej zminimalizuje to u niej lęki. Tylko, że w takich miejscach ona mniej się spina.

Dzięki za wyjaśnienia odnośnie siusiania Very Happy

Bo na początku pobytu u nas (jak już na dworze a nie w domu się załatwiała) babsko sikało raz na cały spacer. Było to dla mnie dziwne, bo mój poprzedni pies, jak to pies-noga non stop w górze Wink

A teraz zachowuje się jak psisko, tylko nogi nie podnosi Wink

Nika

Moja mała grzywka to dopiero na spacerach daje pokaz-sika też co kilka metrów tylko opiera się na przednich łapach,obie tylne podnosi i tak się chwieje jakby coś wypiła Mr. Green

.Zastanawiałam się kiedyś czy ona środek ciężkości ma tam gdzie powinna Laughing

mamba

York mojej znajomej jak sika to staje dęba na przednich łapkach Smile

ot takie zboczenie Wink

Wermont

moja Salma tak siusia... na przednich łapach, albo z jedną uniesioną... i tak od dawna... a znaczenie terenu potrafi uskutecznić solidne - na np. 300 metrach z 20 razy... czasami zastanawiam się, czy ona ma jeszcze czym teren znaczyć...
za to Malutka, ta bojąca się wielu rzeczy itd., siusia na spacerze 1-2 razy i to wszystko...