Tallinn klubowa+CACIB 2010

Flaire

A więc doszliśmy do oceny psów dorosłych... Pierwsze oceniane są weterany - nie wiem, czy tak jest zawsze, bo to nie wynika z regulaminu, ale tak było na tych wystawach.

Klasa weteranów

Ocena weteranów przebiega analogicznie do oceny juniorów, z tym że nie przyznawane są wnioski o championat. Zwycięzca Best of Breed Veteran (PV) otrzymuje purpurowo-czerwoną rozetkę. Zwycięzca Best Veteran of Opposite Sex (VSP V) otrzymuje purpurowo-zieloną rozetkę.

Klasy pośrednia, otwarta, użytkowa i championów

Oceniane są najpierw psy w każdej z tych klas, a potem suki. Początkowo, ocena nie różni się znacząco od oceny w klasie młodzieży czy weteranów - po otrzymaniu opisów, psy z ocenami doskonałymi bądź bardzo dobrymi w każdej klasie wołane są na ring i ustawiane na lokatach. Póki co, żadne tytuły czy wnioski nie sa przyznawane.

Gdy wszystkie klasy danej płci zostaną już ocenione i ustawione na lokatach, na ring wołane są z powrotem wszystkie psy z oceną doskonałą, które znalazły się na lokatach w każdej z klas: pośrednia, otwarta, użytkowa i championów, w celu porównania o CAC (i, w przypadku wystawy międzynarodowej, o CACIB). Steward ustawia psy według klas (pośrednia, otwarta, użytkowa, championów), a w każdej klasie - według lokat (od pierwszej do czwartej). Sędzia wybiera z tej zgrai cztery psy i ustawia je na lokatach. Psu na pierwszej lokacie sędzia może (ale nie musi) przyznać CACIB. Psu na drugiej lokacie, sędzia może (ale nie musi) przyznać Res. CACIB, ale tylko w przypadku, gdy pierwszemu psu przyznał CACIB.

Pies na pierwszej lokacie w powyższym porównaniu automatycznie dostaje CAC (czyli, po estońsku, SERT). W przypadku, gdy ten pies jest już Championem Estonii, jego handler ma obowiązek odmówić SERT i przechodzi on wtedy na następnego psa w kolejce, aż znajdzie się pies, który może go przyjąć. Jeśli żaden z psów na lokatach 1-4 nie może przyjąć SEERT... sędzia ustawia kolejne psy na kolejnych lokatach - aż znajdzie się pies, który może przyjąć SERT, bądź zabraknie psów (pamiętajmy - w grę whodzą tu psy doskonałe, które wygrały lokaty 1-4 w klasach pośredniej, otwartej, użytkowej i championów). Należy zauważyć, że przyznawany jest jeden SERT na płeć, a nie, jak u nas, jeden na klasę. Natomiast jest on przyznawany automatycznie jeśli tylko pies, któremu ma się go przyznać, dostał ocenę doskonałą - nie jest w gestii sędziego nie przyznać tego wniosku.

Pies, który wygrywa CACIB dostaje białą rozetkę. Pies, który wygrywa Res. CACIB dostaje pomarańczową rozetkę. Pies, który wygrywa SERT dostaje niebiesko-biało-czarną rozetkę. To właśnie te ostatnie, SERTowe rozetki były największe i najpiękniejsze. Smile

W naszym przypadku, ponieważ w sobotę wygraliśmy SERT i tym samym Guinness został Championem Estonii, w niedzielę odmówiliśmy SERT i wygrał go następny pies na lokacie, czyli Saredon American Gangster. W przypadku suk było trochę zamieszania, bo Białorusinka, która wygrała SERT w sobotę, nie wiedziała, że w niedzielę powinna odmówić przyjęcia SERT i początkowo go przyjęła... Po rozmowie z nią, z sędzią i z obsługą ringu w końcu udało się to odkręcić i SERT przeszedł na kolejną suczkę.

Jak już wszystkie te wnioski są przyznane w obu płciach, następuje porównanie o najlepszego osobnika każdej płci. Na ring wołane są doskonałe psy, które uplasowały się na lokatach w klasach młodzieży, weteranów, oraz porównania o SERT/CACIB w każdej płci. Podkreślam - nie tylko zwycięcy tych klas, ale wszystkie lokatowe psy z oceną doskonałą w każdej z tych klas... Czyli mamy ewentualnie na ringu 12 psów każdej płci... Z tej grupy sedzia umieszcza na lokatach cztery psy i cztery suki, po czym najlepszy pies jest porównywany z najlepszą suką o rasę. Zwycięzca tego porównania otrzymuje tytuł BOB (TP), czerwono-żółtą rozetkę i prawo do reprezentowania rasy na grupie. Przegrany dostaje tytuł Best of Opposite Sex (VSP) i zielono-białą rozetkę.

Uff!!! Dobrnęliśmy do końca... Moje wrażenia? Przyznaję, że to ciągłe wołanie na ring w celu kolejnego porównania psów, które wcześniej znalazły się na dalszych lokatach, było dla mnie dziwne... Teoretycznie jest tu możliwe, że dany pies może wygrać CACIB, a potem przegrać porównanie o rasę z psem, którego wcześniej pobił o ten CACIB... Wydaje mi sie też, że w praktyce niektóre części przebiegały nieco inaczej... ale dosyć trudno było się w tym wszystkim połapać. Na szczęście stewardzi bardzo wszystkiego pilnowali, wołali ludzi do skutku i po prostu nie było możliwości, żeby coś się odbyło bez któregoś w wymaganych regulaminowo uczestników. Smile

Bardzo mi się też podobały te wszystkie rozetki. Smile

Są one dokładnie opisane w regulaminie, było ich mnóstwo, wszyscy wygrani je eksponowali i dzięki nim na wystawie było kolorowo i wesoło. Smile

Jeśli znudziłam Was tym opisem procedur wystawowych, to obiecuję, że to juz koniec. Smile

Następny rozdział będzie o naszym występie na CACIBówce.

czapla

Przeczytałam wszystko od dechy do dechy - możesz pisać książke, świetnie się czyta Very Happy

Gratuluje wyprawy i sukcesów! Klacz

zadziorny

Bardzo dokładnie i rzeczowo to opisałaś Kciuki

Jola

fajny opis, prawdziwy poradnik o tym jakie na obczyżnie obyczaje Very Happy

Flaire

A więc z powrotem do naszych przygód. Zostawiłam Was w sobotę wieczór, gdy uśpił mnie kolejny anglojęzyczny film w estońskiej telewizji. Smile

Nota bene już dawno zauważyłam, że w krajach, w których w telewizji nie ma lektorów, a anglojęzyczne filmy idą, tak jak w Estonii, z napisami, poziom języka angielskiego wśród ludności jest znacznie wyższy... Zeznawałam nawet kiedyś na ten temat przed jakąś sejmową komisją do spraw edukacji. Moja wizyta w Estonii po raz kolejny potwierdziła tę teorię.

W niedzielę Airedale wystawiały się pierwsze, o 10, więc chciałam wyjechać o 8. Przedtem musiałyśmy się spakować, zapłacić, no i przespacerować psy, więc budziki nastawiłyśmy wcześniutko. Smile

Rano wszystko poszło gładko i kilka minut po ósmej byłyśmy już w drodze. Prowadził nas oczywiście niezawodny GPS i wkrótce byłyśmy na miejscu - halę rozpoznałam ze zdjęć, które oglądałam jeszcze przed wyjazdem. Ale przed halą - puchy!!! Chwile zwątpienia - czy to aby na pewno tutaj? - aż zobaczyłyśmy kilka osób z psami... Jeśli my jesteśmy w złym miejscu, to oni również... W końcu zdecydowałysmy się objechać halę dookoła i wszystko stało się jasne - parking, wraz z dwoma ogromnymi rosyjskimi autokarami i kilkunastoma innymi samochodami znajdował się na tyłach hali. Zaparkowałyśmy, jak się okazało, tuż obok znajomych Białorusinek i poszłyśmy sprawdzić, co się dzieje.

W korytarzu wejściowym do hali ustawiła się niewielka kolejka - większość osób czekało na otwarcie w samochodach lub autokarach. Dziwnym trafem Wink

znalazłysmy się z minio na początku tej kolejki i czekałyśmy sobie, obserwując, jak wprowadza się sekretariat i kontrola weterynaryjna. Wkrótce zaczęto nas wpuszczać; wszyscy zagraniczni wystawcy musieli odbierać numery w sekretariacie (pocztą nie przyszło nic i wiedziałam to z ich strony internetowej) i bałam się, że będzie tłok i zamieszanie. Ale okazało się, że wszystko szło bardzo sprawnie. W sekretariacie były trzy stanowiska - jedno dla wystawców z Estonii, drugie dla wystawców z Finlandii i trzecie dla reszty. My oczywiście ustawiłyśmy się w tym trzecim, gdzie okazało się, że nie ma naszego numerka... Ale szybka konsultacja z pozostałymi stanowiskami zlokalizowała go u Finów. Smile

Zaopatrzone w numerek i katalog poszłyśmy szukać naszego ringu i wybrać miejsce na nasze stanowisko. Gdy znalazłyśmy odpowiednie miejsce, zostawiłam tam minio w celu asekuracji tegoż Wink

, a sama wróciłam do samochodu po graty i psy, co oczywiście wymagało kilku wycieczek, ale w końcu cała nasza ferajna została zainstalowana pod trybunami na hali w pobliżu naszego ringu.

Była wtedy godzina 9 (halę otworzyli o 8.30) i do naszego występu pozostało jeszcze trochę czasu, więc zabrałam się za lekturę katalogu. Tam właśnie wyczytałam regulamin estońskich wystaw, niemal bezbłędnie przetłumaczony na angielski. Było tego aż dziesięć stron małym drukiem, więc lektura zajęła mi sporo czasu, ale w końcu zaczęłam kumać, co się działo poprzedniego dnia na ringach... Smile

Zauważyłam też, że nie ma w katalogu jednego z psów w klasie championów - białoruskiego Zw. Mł. z Bratysławy. Okazało się jednak, że to omyłka - pies był w komputerze organizatorów i miał być wystawiany.

Tymczasem zrobiła się godzina 9.30 - czas zacząć przygotowywać Guinnessa, którego w niedzielę, z przyczyn, których nie potrafię do końca wytłumaczyć, choć mam pewne podejrzenia, zgłosiłam nie do klasy championów, tylko do otwartej - wchodził więc na ring jako pierwszy, od razu porównywany z Saredon American Gangster. Pozostałe AT były już czesane na stołach ustawionych wokół ringu, więc i ja wrzuciłam mojego chłopczyka na stół i zaczęłam czesać. Smile

W tym momencie podszedł do nas jakis gość, w dżinsach i skurzanej kurtce zapiętej na zamek błyskawiczny pod samą szyję, i zaczął uważnie przyglądać się Guinnessowi. Po chwili poszedł sobie, a kilka minut później minio mówi -Patrz, ten gość ogląda wszystkie erdele po kolei - kto to jest? I rzeczywiście - wspomniany Pan chodził sobie od stolika do stolika i uważnie oglądał wszystkie erdele. -On mi wygląda znajomie - mówię. -Jakoś tak mi świta, że to chyba Rumun. Może z sędzią przyjechał? (Sędziować nas tego dnia miał Csaba Zsolt Lokadi z Rumunii). Więc gdy ów Pan podszedł do naszego stolika kolejny raz, postanowiłam do niego zagadać. Smile

-Do you speak English? -A little. -You look familiar; have we met before? - Maybe... odpowiedział Pan uśmiechając się tajemniczo i odszedł...

-Hej - mówi minio -a może to jest nasz sędzia? W tym momencie, tajemniczy pan wszedł na ring, rozpiął skurzaną kurtkę, spod której ukazał się krawat i marynarka... No i wszystko stało się jasne...

Sędziowanie zaczęło się od klasy otwartej psów, czyli nas i Gangstera. Według mnie, to tutaj spotkała nas najostrzejsza konkurencja. Pan sędzia oceniał bardzo dokładnie, swoimi gestami sugerując, co mu się w danym psie podobało, a co nie. Na przykład oba psy mocno objął za kufę, którą Guinness ma bardzo pełną; Gangsterowi poprawił osadzenie uszu... No i znów udało nam się wygrać rasę, choć zostałam mocno skrytykowana za trymowanie głowy, które według sędziego psuło Guinnessowi wyraz. Sędzia miał rację - ale ja ten wyraz przygotowuję na Crufts... Gdy powiedziałam mu o tym, on stwierdził, że nie odrośnie na czas - ale on nie zna Guinnessowej sierści - ja jestem spokojna, że odrośnie. Smile

Ponieważ AT były oceniane jako pierwsze, zostało nam teraz bardzo dużo czasu czekania na grupę... Zwiedziłyśmy dokładnie halę, nawet kilka razy Wink

. Całe ringi wyłożone tu były fantastyczną, grubą gumową wykładziną - biegało się po tym cudnie i o żadnym ślizganiu się nie było mowy. Smile

minio przyuważyła stoisko z pucharami, a właściwie z pucharzątkami - okazało się, że przysługiwało nam takie pucharzątko za Zw. Rasy, należało tylko przedstawić kartę oceny. Smile

Zwiedziłysmy też stoiska handlowe, które znajdowały się na poziomie ringów, jak również na antresoli i w końcu ja zakupiłam fajną kamizelkę szkoleniową i trochę smakołyków Fish4Dogs, które moje psy uwielbiają, a które tam były znacznie tańsze niż w Polsce. Podobało mi się jeszcze kilka innych rzeczy, ale ta wycieczka i tak już była kosztowna, więc skończyło się na oglądaniu. Smile

No i w końcu nadszedł czas na grupy... Guinness niestety miał już ewidentnie dość, był znudzony i tylko widok innych piesków poprawiał mu humor. Udało nam się zaliczyć finałową siódemkę, ale niestety mój chłopak nie prezentował się najlepiej. Nawet w ruchu, którym zazwyczaj zachwyca, tym razem ciągnął mocno w bok. Tak więc na finałowej siódemce się skończyło. Ciekawostką był fakt, że z lokatowej czwórki, jedynie zwycięska kerraczka była ta sama, co poprzedniego dnia - pozostałe psy na lokatach w grupie, a chyba nawet z całej finałowej siódemki, były innymi psami niż poprzedniego dnia (choć wydaje mi się, że skye był na pudle w obydwa dni, tyle że każdego dnia był to inny skye Smile

). Natomiast cudna kerraczka wygrała BISa.

No i tym sposobem dotarliśmy do końca wystawy... Pogoda była tego dnia przepiękna, słoneczko świeciło i niebo było bezchmurne, ale poza krótkimi wypadami z psami na siku, nie miałyśmy okazji z tego skorzystać. Sad

Teraz też szybko zapakowałyśmy samochód, żeby jak najdłuższą część naszej podróży odbyć jeszcze za dnia. Naszym celem był Europa City Hotel w Rydze, gdzie miałyśmy spędzić noc.

cdn

bo

Flaire, sędzia Csaba Zsolt Lokodi ma w zwyczaju oglądać psy przed sędziowaniem. Na ilu wystawach byłam, gdzie sędziował, zawsze robił obchód przed sędziowaniem lub przed grupą i to obojętnie co sędziuje Laughing

Widzę, że nie miałyście problemów czasowych w Estonii, o których my czasamy zapomninałyśmy. Laughing

Flaire

ibolya

Flaire bardzo fajnie się czyta Twoją relację i można się wielu ciekawych rzeczy dowiedzieć.
Dzięki.

Flaire

minio · Gość

małż ??? To ja mam jakiegoś małża? Shocked

Nie ma co dziekować , wycieczka była pouczająca i miła Very Happy

Flaire

kudlaty · Dołączył: 25 Lip 2008 Posty: 496 Przeczytał: 0 tematów

Flaire fajnie się czytało Smile

minio chyba kiedyś opisywalas zdjęcie "miniaki" Wink

minio · Gość

Jura

Bardzo fajna relacja Very Happy

Flaire, możesz spisywać pamiętniki. Very Happy

Sirion · Wysłany: Pon 10:36, 01 Mar 2010 Temat postu:

Flaire, świetna relacja. Coś widzę, że ten system sędziowania podobny jak w Finlandii. Ja też tam w kółko byłam wywoływana na ring i nie rozumiałam , o co chodzi.
W skye terrierach, to tam pewnie też elita była. Z Helsinek 2 godziny promem. Znajome osoby widzę - Karina Kitti.
A co do tego angileskiego, to masz rację. W Holandii tez funkcjonuje system nadawania bez lektora i dubbingu i znajomość angielskiego jest powszechna i dobra.