ASLAN - 1,5 roczny airedale szuka odpowiedzialnego domu

Kira-Mila

powodzenia nowym właścicielom.

alfiki

Bart powodzenia Heart

Ramir

Teraz dopiero dotarłam bo miałam awarię zasilacza do kompa. Wszystko skończyło sie szcześliwie. ASALAN vel BART rozpoczyna nowe życie u wspaniałych ludzi. Foty wstawię jak bede miała swojego kompa.

conti · Dołączył: 13 Sty 2012 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów

w plenerze i zadowolony lew
[img]http://imageshack.us/g/15/baqrt2a.j[/img]
Aslan zdrobniale Bart ma nowy wygląd. Nieprawdaż?

conti · Dołączył: 13 Sty 2012 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów

w plenerze

zadowolony lew

conti · Dołączył: 13 Sty 2012 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów

Gryzie przy próbach wycierania łap szczególnie przednich, ale pracujemy powoli. Początkowo dawałam smakołyk ale i tak gryzł więc nie chcę aby kojarzył gryzienie z przyjemnością.Chyba lepszy efekt daje wyraźny zakaz, gryzienie wyraźnie słabsze a potem polizanie.
Nie potrafił brać z ręki smakołyka ale ta nauka poszła bardzo dobrze Wink

Talviszon

conti jak przestanie gryźć na "NIE" i poliże rękę - wtedy smakola dać Wink

Szybko załapie, że nie należy gryźć Wink

Aslan przepiękny, fajne ma spojrzenie, a w roli zadowolonego lwa genialny
Brawo

alfiki

Śliczny jest Heart

davros · Dołączył: 25 Lut 2011 Posty: 158 Przeczytał: 0 tematów

conti · Dołączył: 13 Sty 2012 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów

Jest nieźle zrozumiał, że gdy ktoś z nas wychodzi to zawsze wróci, i nie trzeba rozpaczać, odkurzacz nie jest psem i nie chce się bawić ale
świruje jarząbka gdy przychodzą goście. Podszczypuje, ciągnie za ubrania i skacze i "napiera" Nie mam pomysłu jak to opanować.
Nad gryzieniem przy wycieraniu pracujemy. Nie gryzie przy "mizianiu" łap i stóp. Niestety ma filcowe kulki.

Dzięki za wszystkie porady.

Talviszon

conti z entuzjastyczną reakcją na gości to jest do opanowania, choć wymaga trochę czasu oraz... wytresowania owych gości Wink

Wytresowani goście wchodzą, Aslan do nich leci, a oni powinni wykazać się cierpliwością i siła spokoju i zwyczajnie odwrócić się do niego tyłem, znieruchomieć i kompletnie zignorować psa. Ty w tym czasie wydajesz psu jakąs komendę, np, siad i jak siądzie, to go nagradzasz.

Po jakimś czasie powinno zadziałać w miarę, choć w praktyce z tym różnie bywa Wink

Moja Talvi, jak przychodzi do mnie ktoś, kogo ona dobrze zna (i lubi tym samym), to koniec... zalizuje na śmierć... Ale fakt, że owi goście akurat wcale nie chcą jej ignorować i entuzjastycznie reagują na jej wylewne powitania...

zadziorny

Ale mu dobrze

Ramir

On dla mnie zawsze pozostanie moim kochanym Aśkiem. Te łapki może mieć wrażliwe po młodzieńczej kulawiźnie jaka miał. Łzy mi sie kręcą w oku jak patrzę na wreszcie szczęśliwego psa. Jesteście wspaniali i wierzę że za jakiś czas Bart będzie waszym najlepszym przyjacielem. Myslę że już chyba jest.

conti · Dołączył: 13 Sty 2012 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów

Ramir, nie martw się.
Asiek/Bart w opinii naszego sąsiada "ma się lepiej niż niektórzy inni ludzie"
Karmimy go jak szczeniaka 3 razy dziennie. Jest dramatycznie głodny. Wylizuje miskę do dna! Rzeczywiście jak wspominałaś bardzo szybko się uczy.
Pozdrawiam wszystkich

conti · Dołączył: 13 Sty 2012 Posty: 14 Przeczytał: 0 tematów

Opiszę dzisiejszą historyjkę wyprawy do mojej mamy. Bart wskoczył do bagażnika z ochotą i wyruszyliśmy na spotkanie zapoznawcze z moją 76 letnią mamą zwana babcią. Na miejscu otwarłam bagażnik i okazało się, że nie ma smyczy!!!!!! DRAMAT! Zadzwoniłam do syna, który czekał na mnie u babci i poprosiłam o jakiś sznurek. Przyniósł i owszem cienki czerwony pasek od babcinego szlafroka. Ha! Czułam jak trzeszczały i trzaskały pojedyncze niteczki i czekałam na gwałtowne i ostateczne "rozwiązanie" Świrujący jarząbka Bart wywąchiwał tyle nowości, że latał dookoła mnie niuchając jak w perfumerii.
Trafiliśmy wreszcie do babci.Poprosiłam zgodnie z radą aby nie zwracała uwagi i nie odpowiadała na zaczepki. Bart był bardzo nachalny, podszczypywał, ciągną za spódnicę i wkładał pod nią nochala. Trochę mnie to zmartwiło, ale babcia skomentowała, że już dawno jej nikt nie podszczypywał i przypomniała sobie dawne czasy. Laughing

A smycz i owszem była tylko nie w bagażniku, a na fotelu obok kierowcy. Ot i szczęśliwe zakończenie.